اندازه آلت تناسلی تأثیر زیادی بر اعتمادبه‌نفس اغلب مردان دارد، اما بسیاری از آنها نمی‌دانند که اندازه این عضو ممکن است به دلایل مختلف کاهش یابد. به طور متوسط، اندازه آلت تناسلی مردان در حالت شل بین ۸.۵ تا ۱۰ سانتیمتر و در حالت نعوظ بین ۱۲ تا ۱۵.۵ سانتیمتر است. در مردان بالغ، اگر طول آلت تناسلی در حالت شل کمتر از ۴ سانتیمتر و در حالت نعوظ کمتر از ۷ سانتیمتر باشد، می‌تواند به مشکلات جدی در روابط جنسی با شریک زندگی منجر شود. همان‌طور که مستحضرید در این مطلب قصد داریم اطلاعاتی را درباره مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان، در اختیار شما عزیزان قرار دهیم.
کاهش اندازه آلت تناسلی می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد که اصلی‌ترین آنها عبارت‌اند از:
افزایش وزن، به‌ویژه در ناحیه شکم، می‌تواند باعث شود که آلت تناسلی کوتاه‌تر به نظر برسد. تجمع چربی در اطراف این ناحیه می‌تواند بخشی از آلت را پنهان کند و در نتیجه آن را کوچک‌تر نشان دهد. در مردان دارای اضافه‌وزن زیاد، چربی ممکن است بیشتر آلت را احاطه کند.
با افزایش سن، آلت تناسلی و بیضه‌ها ممکن است به‌تدریج کوچک‌تر شوند. یکی از علل این امر، تجمع چربی در شریان‌هاست که می‌تواند جریان خون به آلت تناسلی را کاهش دهد. این کاهش جریان خون ممکن است منجر به ازبین‌رفتن سلول‌های عضلانی در بافت نعوظی آلت شده و سبب بروز مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان گردد.
پس از انجام پروستاتکتومی رادیکال برای برداشتن غده سرطانی پروستات، تا ۷۰ درصد مردان ممکن است کاهش خفیف تا متوسط را در اندازه آلت تناسلی خود تجربه کنند. علت دقیق این کاهش اندازه مشخص نیست؛ اما یکی از دلایل احتمالی می‌تواند انقباضات غیرطبیعی عضلات در ناحیه کشاله ران باشد که آلت را به سمت بدن می‌کشد.
درصورتی‌که پس از جراحی پروستات با کاهش اندازه مواجه شده‌اید، معمولاً این کاهش بین ۱.۲ تا ۱.۹ سانتیمتر است. برخی مردان ممکن است هیچ تغییر یا تنها کاهش جزئی را تجربه کنند، درحالی‌که دیگران ممکن است کاهش سایز بیشتری را مشاهده کنند.
صدمات مکرر به آلت تناسلی در طول فعالیت‌های جنسی یا ورزشی می‌تواند منجر به آسیب به این اندام شود. این آسیب‌ها ممکن است در غلافی که بافت نعوظی را احاطه کرده است، رخ دهند و در نتیجه اندازه کلی آلت و قدرت نعوظ آن را کاهش دهند.
مصرف برخی داروها می‌توانند در مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان نقش داشته باشند. این داروها شامل مواردی هستند که برای درمان اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی، داروهای تجویزی برای بزرگ‌شدن پروستات و برخی داروهای ضدافسردگی استفاده می‌شوند.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ نشان داد مردانی که فیناستراید را برای درمان بزرگی پروستات مصرف می‌کردند، کاهش اندازه آلت و اختلال حس را گزارش کردند. همچنین، تحقیق دیگری در سال ۲۰۱۴ نشان داد که ۴۱ درصد از مردانی که دوتاستراید مصرف می‌کنند، نوعی اختلال عملکرد جنسی را تجربه کرده‌اند.
بیماری پیرونی (Peyronie) موجب انحنای شدید آلت تناسلی می‌شود که می‌تواند باعث درد یا حتی عدم توانایی در مقاربت شود. همچنین این بیماری می‌تواند به کاهش طول و قطر آلت تناسلی منجر گردد. جراحی برای برداشتن بافت آسیب‌دیده نیز ممکن است باعث کاهش اندازه آلت شود.
مواد شیمیایی موجود در سیگار می‌توانند به رگ‌های خونی آلت تناسلی آسیب برسانند و مانع از پر شدن آن با خون شوند. آسیب به رگ‌های خونی می‌تواند به عدم نعوظ منجر شود.
مطالعه‌ای که در سال ۱۹۹۸ توسط دانشگاه پزشکی بوستون انجام شد، نشان داد که آلت تناسلی در حالت نعوظ مردان سیگاری نسبت به غیرسیگاری‌ها کوتاه‌تر است. محققان بر این باورند که این امر به دلیل تأثیر سیگار بر جریان خون و کاهش کشیدگی آلت است.
تحقیقی دیگر در سال ۲۰۱۷ نیز نشان داد که سیگارکشیدن با مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان مرتبط است. اختلال نعوظ می‌تواند بر توانایی مرد در حفظ نعوظ تأثیر بگذارد و سیگارکشیدن ممکن است این مشکل را تشدید کند.
برخلاف باور عمومی، تحقیقات نشان داده‌اند که میزان لذت در رابطه جنسی بیشتر به قطر آلت تناسلی وابسته است تا طول آن. به همین دلیل، در سطح جهانی روش‌های پزشکی متعددی برای افزایش قطر آلت مردان ارائه شده است. افزایش سایز آلت تناسلی یکی از موضوعات پرطرف‌دار در میان مردان امروزی است. روش‌های افزایش سایز آلت تناسلی در مردان به دودسته اصلی تقسیم می‌شود:
این روش‌ها عمدتاً برای افرادی که طول آلت آنها کمتر از ۸ سانتیمتر است، مناسب هستند. لازم به ذکر است که روش‌های مختلفی برای افزایش طول آلت وجود دارد، اما این روش‌ها برای همه افراد کاربردی نیست و تنها برای برخی افراد نتیجه‌بخش خواهد بود.
این روش‌ها برای همه مردان قابل‌انجام است و در سطح جهانی موردتوجه قرار گرفته‌اند. بسیاری از مردان برای افزایش لذت در روابط جنسی خود و همسرشان از روش‌های افزایش قطر آلت استفاده می‌کنند.
برای افزایش قطر آلت تناسلی، چندین روش مؤثر وجود دارد که در ادامه به بررسی آنها پرداخته‌ایم:
در این روش، پزشک با استفاده از سرنگ، حدود ۲۰ سی‌سی ژل را با دقت به زیر پوست آلت تزریق می‌کند. این ژل در فضای زیرپوست و غشای سیلندرهای آلت قرار می‌گیرد و هیچ تأثیری بر قدرت باروری، نعوظ و انزال فرد ندارد. تزریق ژل از طریق یک سوراخ به زیر پوست آلت انجام می‌شود و بر خلاف تزریق ژل به نواحی دیگر مانند لب و گونه، نیازی به تزریق در چندین نقطه متفاوت نیست.
این فرآیند با بی‌حسی انجام می‌شود، به این معنی که فرد در حین تزریق هیچ حسی نداشته و حتی متوجه پایان کار نمی‌شود. تزریق به‌صورت سرپایی انجام می‌گیرد و زمان آن حدود ۱۰ دقیقه است. بااین‌حال، کل فرآیند شامل تزریق بی‌حسی و آماده‌سازی ژل و بیمار، حدود ۱ الی ۲ ساعت به طول می‌انجامد.
بایو فیلر به‌عنوان یکی از ارزان‌ترین و کم‌عارضه‌ترین روش‌ها برای افزایش قطر آلت شناخته می‌شود، هرچند که ماندگاری آن نسبت به سایر روش‌ها کمتر است. در این فرآیند، خون از خود بیمار گرفته می‌شود و طی یک فرایند خاص به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شود. به همین دلیل، احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک و خطرات احتمالی در این روش بسیار پایین است.
کل مراحل تزریق بایو فیلر در یک جلسه حدود 90 دقیقه‌ای و به صورت سرپایی در مطب انجام می‌شود. درواقع بایوفیلر با جداسازی پلاسمای خون بیمار ساخته می‌شود و پس از غنی‌سازی، در همان جلسه به آلت فرد تزریق می‌گردد.
در این روش باید بافت چربی از نواحی دیگر بدن جمع‌آوری و خالص‌سازی شود. برای این منظور، نواحی موردنظر که متخصص قصد دارد چربی را از آنها استخراج کند، بی‌حس می‌شوند. معمولاً چربی از زیر شکم، ران‌ها یا بالای آلت تناسلی خارج می‌شود.
پس از جمع‌آوری چربی، این بافت پاک‌سازی می‌شود تا بقایای سلول‌های مرده، خون و مایعات اضافی حذف شده و چربی خالص به دست بیاید. پس از این مرحله، در صورت نیاز، اطراف محل تزریق (آلت تناسلی) بی‌حس شده و چربی به طور یکنواخت به دور آلت تزریق می‌شود. در این فرایند حدود 30 تا 65 میلی‌لیتر چربی به آلت تزریق می‌شود.
لازم به ذکر است که در این روش تزریق چربی به آلت تناسلی، نیازی به بخیه نیست و فرد می‌تواند بلافاصله پس از انجام فرآیند به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهد. بااین‌حال، پزشک متخصص توصیه می‌کند که به مدت دو هفته از انجام فعالیت‌های سنگین و رابطه جنسی خودداری شود.
تزریق بوتاکس به آلت تناسلی یکی از روش‌های زیبایی و درمانی است که در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این روش نه‌تنها به زیبایی اندام جنسی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند در بهبود اختلالات نعوظ نیز مؤثر باشد. درواقع بوتاکس به‌عنوان یک راهکار برای حل مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان نیز کاربرد دارد.
امروزه بوتاکس تنها محدود به عمل‌های زیبایی نیست و در حوزه‌های پزشکی نیز استفاده‌های متنوعی دارد. به‌عنوان‌مثال، از بوتاکس برای درمان سردردهای میگرنی، مشکلات جنسی مانند زودانزالی، درد بیضه‌ها و اختلالات نعوظ استفاده می‌شود. زودانزالی یکی از اختلالات شایع در عملکرد جنسی است که بسیاری از مردان با آن مواجه هستند. اما اگر شما هم دچار این مشکل هستید، نگران نباشید؛ زیرا روش‌های درمانی متعددی برای رفع آن وجود دارد. یکی از روش‌های نسبتاً جدید برای درمان زودانزالی، تزریق بوتاکس است.
افرادی که با مشکلات سایز آلت تناسلی در مردان درگیر هستند، می‌توانند با مراجعه به کلینیک تخصصی دکتر کره‌ای و بهره‌گیری از روش‌های مدرن همچون تزریق بوتاکس، بایو فیلر چربی و یا ژل، این مشکل را بهبود بخشند. این روش‌ها به‌طور مؤثری به افزایش حجم و فرم آلت تناسلی کمک کرده و موجب افزایش اعتمادبه‌نفس در روابط جنسی می‌شوند. شما می‌توانید با استفاده از این تکنیک‌های غیرتهاجمی و ایمن، بدون نیاز به جراحی‌های پیچیده، به نتیجه دلخواه خود برسید. مشاوره با دکتر کره‌ای به شما کمک می‌کند تا مناسب‌ترین روش را متناسب با نیاز خود انتخاب کنید.
خیر، نه غذا و نه مکمل‌ها هیچ تأثیری بر رشد یا اندازه آلت ندارند. به همین دلیل، تمامی قرص‌های به‌اصطلاح بزرگ‌کننده آلت که در اینترنت تبلیغ می‌شوند، فاقد اثر واقعی هستند و نباید فریب آنها را خورد. این قرص‌ها تنها باعث افزایش جریان خون می‌شوند که ممکن است نعوظ را کمی سفت‌تر کند، اما اثر آنها به‌محض قطع مصرف از بین می‌رود.
بله، قطعاً ژنتیک در اندازه آلت نقش دارد. اندازه کوچک یا بزرگ آلت معمولاً ریشه در وراثت دارد. پسرانی که پدرانشان آلت بزرگی دارند، احتمالاً این ویژگی را از آنها به ارث می‌برند. برعکس، مردانی که آلت کوچکی دارند، معمولاً این ویژگی را به پسران خود منتقل می‌کنند. هرچند استثناهایی وجود دارد، اما به‌طورکلی، ژن‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر اندازه آلت در زمان نعوظ دارند.
آدرس: تهران، پاسداران، ساقدوش، نبش رحمانیان غربی پلاک 6 ساختمان ریحان، واحد 18 طبقه 3
شماره تماس ها:
